Merhaba benim adım Kader 10 yaşındayım. 47 kromozomlu yani down sendromlu olarak dünyaya geldim. Annem ve babam down sendomlu olduğum için bana hep iyi d

Merhaba benim adım Kader 10 yaşındayım. 47 kromozomlu yani down sendromlu olarak dünyaya geldim. Annem ve babam down sendomlu olduğum için bana hep iyi davrandılar, sevip kucakladılar. Ben zaten sevmenin zıttı nedir bilmiyorum. Yüce Allah beni o kadar seviyor ki yüzüme tebessümü nakşetmiş ve yüreğime daima sevgi yellerini estiriyor. Okul çağım gelindiğini söyleyip beni okula gönderdiler. Orada herkesin benden farklı olduğunu gördüm. Bana çevrilen bakışlar bile farklıydı. İlk başta herkes bana bakıyor beni herkes tanıyacak diye mutluydum zaman geçtikçe acı gerçeğin farkına vardım. Meğerse onların bana bakması benim hastalığımdanmış. Onlar beni sevdiği için bana yanaşmıyorlarmış bunu benimle dalga geçip gülen çocuklardan öğrendim. Her ne kadar bana kötü davransalar da beni hasta olduğum için dalga geçseler de ben asla onları kötülemedim. Onlar hakkında kötü düşünüp onlara kötü bir kelime dahi etmedim. Hep umursamaz oldum çünkü onları üzseydim anne ve babaları da onlar üzüldü diye üzülecekti. Onlar mutlu olmaları gereken yerde mutsuz olacaktı. Ama ne olmuş yani benim bir kromozomum onlardan fazlaysa ne var yani benim bir hastalığım varsa? Bu bana yüce Allah tarafından verilmedi mi neden kabullenmeyim ki. Allahtan gelen her şey güzel değil miydi? Ben böyle biliyorum böyle yaşıyorum. Ama insanlar neden bu kadar acımazsız neden bu kadar duygusuz. Oysaki hep en güzel aşkı insanlar yaşar çünkü en güzel duygular onların yüreklerinde derler.
Evet, adım Kader ben kaderin ne olduğunu en iyi bilenlerden en razı olanlarındım. İnsanlardan bir eksiğim yok bende onlar gibi görüyor onlar gibi duyuyorum. Aksine onlardan bir fazlalığım var onların hissetmediklerini hissediyorum. Onların bu hayatta görmediklerini görüyorum. Allah’ın melekleri her an benim kulağıma fısıldıyor sevgiyi. Onun için ben onlardan eksik değil fazlayım. Kaderin ne olduğunu nasıl razı olması gerektiğini en iyi 47 kromozom kaderini yaşayanlar bilir. Biz her şeyin farkında olmamıza rağmen duyumsamaz umursamayız çünkü kaderimize razı gelmesini gerektiğini en iyisi biz biliriz. Normal insanlar gibi asla kaderimize isyan etmez Allaha şirk koşup günaha bulamayız. İstediğimiz olmadı diye intihar girişiminde bulunmayız. Çünkü Allah vermediyse bize daha iyisini layık gördüğü için vermemiştir düşüncesindeyiz. Biz böyle öğrendik yüreğimizdeki meleklerden.
Abilerim ablalarım sizden bir ricada bulunabilir miyim? Bizi de kendiniz gibi görmenizi sevip saymanızı insanlık namına istiyorum. Ne olur