Acının günleri bugünler, kederin günleri... Karalar bağladık yine. Çocuklarımız, oğullarımız şehit oldu, isimleri söylendi, dualar okundu, cenaze

Acının günleri bugünler, kederin günleri... Karalar bağladık yine. Çocuklarımız, oğullarımız şehit oldu, isimleri söylendi, dualar okundu, cenazeler kalktı. Acılı analar, acılı çocuklar ağladı. Türkiye, yüreğine taş bağladı.

Peki ya yarın unutacak mıyız ailelerini, babasız kalan çocukları? Evet, şehit maaşı bağlanacak ailelerine, çocukları şehit çocukları olacak. Babasız artık onlar... Düşünün lütfen, gencecik yaşlarında olan onları... Bizim için şehit olanları.. Biz yaşayalım diye, biz hayatımıza devam edelim, biz çocuklarımızı büyütelim diye kendi çocuklarını babasız bırakanları...

Yarın sabah olduğunda unutmayalım diye söylüyorum. 12 vatan evladı daha bizim için şehit oldu. Ve bu sayı giderek artmakta her geçen gün. Bu vatan için, bu bayrak dalgalansın diye şehit oldular.

Haklarını nasıl ödeyeceğiz diye düşünelim diye söylüyorum, unutmayalım diye söylüyorum.

Bu vatan için her gün canların feda edildiğini hafızamıza kazımamız için söylüyorum.

Terör için pek çok kelime kullandık bugüne kadar. Sinsice dedik, haince dedik, yetmedi kahpece dedik. Kelimeler bitince sözün bittiği yer dedik. Söz bitti ama terör bir türlü bitmek bilmedi.
Tek bir şehit için bir zamanlar yeri göğü yıkardık. Şimdi nefeslerimizi tutup rakamı bekliyoruz. Onlarcaya öyle alıştık, öyle alışmak zorunda bırakıldık ki…

Hani bilgi olsun diye şu kadar sayıda polis, şu kadar sayıda da sivil diyoruz. Sivil diyoruz ama fark eder mi? Sivil de canımız, polis de. Sivil de evinin yolunda, polis de… Ailelerine hatta çocuklarına gidecek hepsi de. Her gün, her birimizin yaptığı gibi.

Bu ülke 30 yıldır bu bela ile uğraşıyor. 30 yıldır ateşin düşmediği ne şehir kaldı, ne kasaba. Edirne’den Hakkari’ye bütün illerin tamamında şehit, şehitlik var.

Onları ne zaman hatırlasak bu vatan için canlarını verdiler diyoruz ama onları sadece böyle kara günlerde hatırlıyoruz. Çünkü bir süre sonra maç çıkışında 38 şehit verilen saldırıya dönüşüyor olay. Ne korkunç ki giderek terörle yaşamaya da alışıyoruz. Şehitlerin birer ismi dahi olduğunu hatırlamakta zorlanarak.

Tam da bu yüzden;

Alışma Türkiye, alışma.