Yaka silktiklerimiz kadar Allah'a havale ettilerimiz de çoktur vesselam. Onu da Allah yarattı der geçeriz kimileri için. Ne uğraşacaksın, boş ver. En iyisi hiç bulaşmamak. "Hı, hı, doğru haklısın" demek, sadece onaylamak. Haklı olduğundan değil, sussun diye sadece. Anlatsan da anlamaz zaten. Göstersen de algılamaz. Allahlık işte... 

Normal desen normal değil, hasta desen hasta değil. Dediğim dedik, çaldığım düdük misali bir garip insan. Kendi halindedir hep. İyiliği olur, zararı da dokunmaz hani. Ama bir konuşmaya başla, hep bir tez, hep bir hipotez. İnancı başka, duyguları başka, çok zaman da saplantı boyutunda. Birşey söylersin anında karşıt fikirle dikilir karşına. Konuşur, konuşur, anlatır, izah etmeye çalışır. Sen hayır dedikçe izahı sertleşir, ses tonu yükselir. Sana kendi fikrini onaylattırmak için iyice arsızlaşır, artık iknaya zorlar. Geçmişiniz varsa kurcalar, içinde tuttuklarını oracıkta kusar. Akım derken tokum demeye başlar, saçmalar ve saçmalar. Konu dağılır, muhabbet onun saplantılı olduğu yöne doğru ilerler. Kaçsan kaçamazsın, sıkılsan anlatamazsın. Pişman olursun. Kalbini de kırmak istemezsin. Susar, Allah'a havale edersin. Hani "Allah ıslah etsin" niyetinin tam temsilidir işte. "Kendi yarattı, kendi düzeltsin. Bizden uzak etsin", çünkü ancak onun sabrı, yine onun gücü yeter. Allahlık bu insanlar.

Kimisi de yük olur insana. Bütün ağırlığını verircesine biner tepene. Yıllarca sırtında taşırsın. Bit gibi, pire gibi, kanını emen bir kene gibi yapışır sana. Git dersin gitmez, yeter dersin umursamaz. Pişkin, terbiyesiz, arsız bir şeydir bunlar. Suratına tükürsen "Yarabbi şükür" diyen cinsten. İllallahlık işte... 

Rab'bim yarattığına mukayyet ol dedirtecek cinsten yani.

Dışarıdan baktığında iyilik meleğidir bunlar. Her işine koşar, hep hayır peşindedir. Sohbeti neşelidir. Güldürür, eğlendirir. Zaten bu kamuflajdır onların çirkinliğini maskeleyen. "Ne iyi insan, bunun ancak kendine zararı olur" der, sokarsın hayatına. Önce en yakın arkadaşın olur sonra dostun, zamanla sırdaşın... En sonunda bakarsın senden beslenen bir parazite dönüşmüş, hem madden hem manen seni tüketmeye başlamıştır. Eli cebine gitmez, kendinden başka dostun olsun istemez. "O kötü, bu yalancı, diğeri dolandırıcı. Falanca seni kıskanıyor, filanca sevgiline göz dikiyor" diye sürekli hayatına müdahil bir insan vaziyeti. İllallah dedirtir insanı bunlar. 

İşte Allahlıklar ve İllallahlıklar...

Yalancı mıyım?