Öncelikle şunu söylemek gerekiyor. 0-7 yaş çocuğuna okul öncesi dönemde minimum sorumluluklar vermek, oyuncaklarını toplaması, masaya bir tabak getir

Öncelikle şunu söylemek gerekiyor. 0-7 yaş çocuğuna okul öncesi dönemde minimum sorumluluklar vermek, oyuncaklarını toplaması, masaya bir tabak getirmesi, el,yüz yıkama, diş fırçalama gibi temizliğini yapması. Buna bakmak gerekiyor.

Çocuk bu dönemde sevgiyle, iyi bir iletişimin kurulduğu güvenli bir ortamda, şefkat, sabır, sınır ve sorumluluklarını bilerek dengeli bir şekilde yetiştirilmiş olması onun sağlıklı bir birey olma yolunda ilerlemesine vesile olur.

Bu da kendisine okulda verilen dersleri, ödevleri yapabilmesi için iyi bir zemin oluşturur.

Anne ve babalarımızı da anlıyorum onlarda çocuklarını en iyi şekilde yetişmesini, iyi bir mesleğinin olması için yüksek beklentiler içerisine girebiliyorlar. Mükemmeliyetçi olmadan çocuklarına hükmetmeden ödev yapmayı çocukta bir kaygı unsuru olarak ortaya çıkmasına zemin hazırlamadan sıcak bir aile ortamında rehberlik edebilirler.

Çünkü ödev aslında akademik başarıdan ziyade sorumluluk alma, bazı becerileri geliştirme ve okulda öğrendiklerini pekiştirmedir.

Çocuğa dikte etmek, onu aşağılamak, beceriksizsin demek yerine çocuk hangi yaşta ise o gelişim özelliklerini gösteriyor. Çocuk hangi yaşta, neleri, ne kadar yapabileceğini bilmek ve bu gelişim özelliklerini göz önünde bulundurmak gerekiyor. Çocuktan yetişkin tavrı bekleyemeyiz.

Ebeveynlerin çocuklarına ödev yaptırırken en çok yaptığı hatalar nelerdir?

Ebeveynler ya aşırı mükemmeliyetçi veya aşırı zorlayıcı veya çocukları tamamen serbest bırakarak, ilgi göstermeme şeklinde sıralayabiliriz.

Ebeveynler olarak çocukları ile iletişimlerinde ödev ve ders üzerinden olursa artık alışılmış ve sıradan bir ilişkimiz olur. Onun yerine bu gün okulda neler öğrendiniz? Buradaki ses tonu, vurgu beden dili de çok önemli. Çocuğu sorgular gibi mi soruyoruz? Yoksa iletişim kurmak ve paylaşım için mi bu da çok kıymetli tabi.

Öncelikle çocuğun ödevini yapmamasının nedenleri araştırılmalıdır. Mesela; çocuğun dikkat eksikliği var mı? Bu durumda çocuk odaklanmakta zorluk çekebilir ve sürekli masadan kalkarak başka şeylere yönelecek ve ödevden uzaklaşacaktır. Bu durumdaki çocuğa ceza vermek son derece yanlıştır. Bunun çözümü daha farklı olmalı. Çocuk konuyu anlamakta zorluk çekiyor olabilir. Çocuğun gün içinde başka bir şeye canı sıkılmış ve ona karşı bir tepki geliştirmiş olabilir. Anne babası içeride Televizyon izlerken veya eğlenceli bir şeyler yapıyorken odaklanamıyor olabilir. Yani çocuğun ödev yapmaması aslında bir sonuçtur. Bakış açısı da bu yönde olduğu zaman çözüm bulmak da daha kolay olabilir.

Şimdi birçok öneri verebilirim. Evlilik okulları daha işlevsel olsun. Anne babanın eğitimine yönelik seminerler veya danışmanlık hizmeti verilsin. Ne kadar etkili olacağı ise bu sistemlerden bizim ne kadar yararlanacağımız ile ilgilidir. Okullarımızda pdr/psikolojik danışmanlık/rehberlik hizmetleri veren çok değerli öğretmenlerimizin bilgi, beceri ve deneyimlerinden faydalanabiliriz.  Okula genelde ya toplantıya veya çocuğun notlarını sormaya değil de çocuğumuzun sosyal ilişkileri, arkadaşları ile ilişkileri, genel durumu gibi daha kapsamlı rehberlik hizmeti alabiliriz.

Mutlu, bir aile ortamı iyi bir okul aile işbirliği, bir çok sorunu çözerek daha sağlıklı bir birey, daha sağlıklı bir aile o da eşittir mutlu ve kendisiyle barışık bir toplum demektir.