Merhaba kıymetli okurlarım...

Geçenler de zamanında çok zengin şimdi ise evini anca geçindiren bir kişiyle sohbet ettim. Yanına yaklaşılmıyordu o zenginlik zamanlarında bir kibir bir ego, haşa yüce dağları o yaratmıştı sanki. Şimdi kahve sohbetlerinde geçmiş yaşamındaki mal varlıklarını sayıyor onlarla avutuyor kendisini. Oysaki en büyük zenginlikti bir gönle girebilmek karşılıksız bir şeyleri paylaşabilmek.

İnanın ömür çok kısa, bir birimizin kalbini kırdığımızda belkide tekrar düzeltecek kadar bile vaktimiz yok dünya malının esiri sarhoşu olmuşuz oysaki hayat avuçlarımızın arasından kayıp gidiyor nice zenginler tanıdım gönülleri çok fakirdi kendi kişisel çıkarları dışında kimse için bir şey yapmayıp kimseyide tanımazlardı.Adeta benlik duygusuna teslim olmuş dünyeviyetin esiri olmuşcasına.

Onlar adına çok üzülüyorum. Hayatta herkesin bir görevi vardır benlik duygusunun dışında toplum için yapılabilecek güzel işlerin görevi yani.

Son zamanlarda sıkça duymaya başladığımız küçücük sabi çocukların sokak hayvanlarının yaşadığı insanlık dışı zulümler hepsinin altında insan olmanın ne demek olduğundan uzaklaşmışlık ve yaşam tarzlarımız yatmıyormu sizce ?

Çok zengin İnsana gerek yok bu hayatta aynı zamanda çok zengin olmayada gerek yok fakat çok iyi İnsana ihtiyaç var ve çok iyi insan olmamıza, iyiliği bulaşıcı hale getirmemize menfaatsizce hiç bir çıkar gözetmeden tüm canlılardan sorumlu olduğumuzu bilmemize ihtiyaç var.

Kısasacası merhamet ve dayanışma ruhuna fazlasıyla ihtiyacımız var "İnsana" ihtiyaç var bu dünyada. nedenleri niçinleri bir kenarıya bırakıp benim işimmi banamı kaldı demekten uzaklaşıp sokaktaki her iki insandan birinden sorumlu olduğumuzu bilmek gerekiyor bu meyanda birlik beraberliğimizi taraf hiç bir taraf sergilemeden kimseyi ayrıştırmadan ötekileştirmeden korumamız gerekiyor.

Buna örnek sosyal sorumluluk projeleri, dernekler, vakıflar ve yardım kuruluşlarına dahada çok vakit ayırıp önem vermeliyiz. Eğer oralara katılamıyorsak bile bireysel olarak ihtiyaçlıları olanları bulmak maddiyatımız yoksa bile sohbet ederek gönül alıp insanların sıkıntılarına ortak olmak emin olurki manevi bir haz verir insana.

Yoksa ne anlamı var yaşamanın ne anlamı kalır bir gönle dokunamadan bu dünyadan terki diyar etmenin. Bana göre hayat işte o zaman yaşanmış sayılır kıymetli okurlarım hepinizi çok seviyorum.

Saygılarımla sağlıcakla kalın.