Bencillik veya hiçlik desem daha uygun bir başlık olurdu aslında.
Bencillik veya hiçlik desem daha uygun bir başlık olurdu aslında.Çünkü hizipçilik özünde bencilliktir ve benciller de bir hiçtir.
Allah'a davette de karşımıza çıkan ve aşılması en güç olan duvarlardan biridir!
Bir faydası olmadığı gibi İslam'a ve Müslümanlar'a olan zararı hadsizdir, hesapsızdır!
Şu sıralar kafamı en çok kurcalayan meselelerden biri olduğu için önemsedim ve gördüm ki biz "islami" kesimin en önemli sorunu!
Hangi Müslüman, İslam'ın başına gelen en büyük sıkıntı "hizipçiliktir" demez ki?
Hangi akl-ı selim bunu reddedebilir?
İslam'ın afeti değil midir bu kanayan yara?
Bence İslam'a davetin önündeki en büyük engeldir!
Bu adeta bir hastalıktır!
İhtilaf ve ayrılığın en önemli nedeni taassup, hizipçilik ve gururdur!
Maalesef günümüzde var olan çoğu islami hareket ve cemaat bu hastalığın kıskacındadır. Her hizip kendisiyle gurur duymakta, her gurup kendisini üstün tutmakta, kendini ümmetin liderliğine daha layık görmekte ve ümmetin problemlerini sadece kendisinin çözeceğine inanmaktadır!
Kendi hizip ya da cemaatinden olmayanları küçümsemektedir!
Hatta ve hatta kendinden olmayan kim olursa olsun onları hor ve hakir görecek kadar da alçalmaktadır!
Bu cemaatlerden bazıları kendisini "bütün müslümanların" cemaati olarak görmekte ya da bu sıfatı taşıyan cemaatin kendisi olduğuna inanmaktadır!
Peki sizce bu hastalığın nedeni nedir?
Yani insanı bencil kılan, toplumun ve hele hele müslümanların ayrışmasına sebep olan bu illetin sebebi nedir?
Bence bu insanların dostluk bağında gizlidir!
Yani islam dinindeki tabirle vela bilinci!
Hani vela=dost bera=düşman ya…
Bu hastalığın sebep olduğu büyük yıkım ve bu yıkımın da vahim sonuçları ortadadır. Normal şartlarda tevhidi düşünen ve buna göre yaşama çabası olan her gurubun ötekine sevgi ve sempati beslemesi gerekirken neden bu denli ayrılık var?
Herkes neden her konuya kendi dar penceresinden bakar?
Eğer bir insan sahih akideye bağlıysa yani dosdoğru bir inanca sahipse o kişi neden "bizden" olamıyormuş?
Neden o kişilerle hep bir arada olamıyor, bu kadar ayrışıyoruz?
İslam bir miras malı mı?
O halde "neyi" bölüşemiyoruz?
Biz ehl-i sünnet akidesine bağlı, selef inancıyla donanmış herkese dostluk beslemek ve onları kardeş görmek zorunda değil miyiz?
Heeey ayrılıkçılar! Ayrıştıranlar! Ayrıştırılanlar!
Bir delikanlı yok mu aranızda?
Bana da bir cevap verin Allah aşkına!
Yoksa ben mi algılamıyorum? Ben başka bir İslam'mı okuyorum?
Eğer küfre varmıyorsa itikat ve ahlak bakımından hatası olan kişilere dahi genel bir vela gösterilmez mi?
Allah-u Teala ayette ne diyor? Hatırlayın!
Allah'ın ipine (islama) sımsıkı sarılın, dağılıp, ayrışıp, parçalanmayın, demiyor mu?
Yahu Al-i imran 103'ü ben mi yanlış okuyorum?
Yine Allah-u Teala En'am suresi 159. ayette;
-Dinlerini parça parça edip guruplara ayrılanlar var ya, senin onlarla hiçbir ilişkin yoktur! Demiyor mu?
Peki bizim derdimiz ne?
Neden sürekli ihtilafa düşüp ayrılıyoruz?
Allah Resulü;
-Sizden öncekiler ihtilaf ettiler ve helak oldular demiyor mu?
Yoksa ben mi Sahih-i Buhari'yi yanlış okuyorum?
İslam'da ve islami toplumda ihtilaf şiddetle yasaklanmasına rağmen neden biz sürekli ihtilafa düşüp gidiyoruz?
Bunun sebebi hak olan kitaptan, sünnetten ve selef inancından uzaklaşmamızdır!
Unutmayın! Bu din ne Hamza'nın ne Ahmet'in ne de Mehmet'in!
Bu din Allah'ın!
Nerede birlik orada dirlik!
Bunu düşünerek ve haddimizi muhafaza ederek yaşayabilmemiz temennisiyle...
