Acısıyla tatlısıyla yeni bir yılı geride bırakıyoruz ve geçen zamanla birlikte yaşantımızda yeni değişikliklere vesile oldu. Yaşanılanlar haya

Acısıyla tatlısıyla yeni bir yılı geride bırakıyoruz ve geçen zamanla birlikte yaşantımızda yeni değişikliklere vesile oldu.
Yaşanılanlar hayatımızı yeniden şekillendirdi. Yeni umutlar ekti yüreğimize. Geleceğe dair hayaller kurduk. Kurulan hayaller bizlere yön gösterdi. Kah bizi yıldızlara kadar götürdü kah yüreğimizin derinliklerindeki gizli anıları canlandırdı. Bir bağ kurdu bizimle, yüreğimize su serpti, yeniden canlanmamız için güç verdi bizlere…
Aslında geride bıraktıklarımızla birlikte neler yaşadık neler öğrendik kim bilir? Yaşadıklarımız bizlere ders oldu. Geleceğe atılan her adım fener oldu aydınlattı yolumuzu.
Bütün evren ilk günden günümüze birbirine zıt manzaralara sahne oldu. Gece ile gündüz, karanlık ile aydınlık, üzüntü ve sevinç, gül ile diken gibi evrendeki tezatlıklar belki bizlere bir şeyler anlatmak istiyordur. Anlamak, düşünmek ve akıl yürütmek... Allah (c.c); hayatı anlamaları, hayır ve şerri anlamlandırmaları, her unsuru zıddıyla tanımak, mücadele ve oluruna bırakmayı kısaca evreni yorumlama yetileri için insanları akıl ile donattı. Verilen cüzi irade karşısında insanoğlu büyük bir sınava tabi tutuldu. İyilik ve kötülük bir seçenektir. Önemli olan iyiliği tercih etmektir. Zamanla insanlar günleri tüketmeye başladı. Ve geçen zamanla birlikte ömürden günler yaprak gibi döküldü birer birer.
Bazen aşklar, sevdalar, yitik hayaller birbirini takip etti. Her şey bir aşk tadındaydı güzel bir başlangıçtı. Aslında geçen sadece zamandı. Umutlar, hayaller her an, her gün, ay, yıl demeden hep içimizdeydi.
Ona güvenmekle,
Kalbimizi ona emanet etmekle,
Verdik sevgimizi, düşlerimizi paylaştık
Ne umutlarımız vardı, kimi zaman kırıldı bir dal gibi
Kimi zaman sevgi dolu çiçek açtı,
Serpiştirdi tohumunu toprağa, insanlığa…
Umut oldu canlılara yine yeni yeniden,
Bazen cellat oldu, savaş açtı güzelliklere,
Ve yitirdik kör kuytularda insanlığı
Arkadan, hep arkadan batırdı hançeri insanlığa…
Savaş çıkardı içimizde, kanlı elleri bulaştırdı her tarafa,
Çocuklara, yaşlılara, tüm insanlığa…
Bazen gören gözler kör olur onun aşkından. Dış dünyayla bağlantını kesip sadece ona odaklandı. İşte öyledir çoğu zaman aşklar. O da fazla kalmadı zaten. Doğruyu seçenler sefasını çekti. Bir martı gibi engin denizlerde sevdanın kucağında kayıplara karıştılar. Gözden uzaklaştılar. Uzaklara, en uzağa…
Ve hikâye başladı...
Hiç ummadığımız bir zamanda,
Yeni bir kapı, tiz bir sesle açıldı.
Büyük umutlar dolu, hasrete inat.
Götürdü yeni diyarlara yol olup aktı yüreklere.
Yeni bir hikâye, yine yeniden yazıldı…
İçinde sevgi, mutluluk, saygı, hayal ve umudun hiç tükenmeyeceği bir hikâye…
Yeniden yaşanılan bir dünya, farklılıkların değer sayıldığı saygı ve hoşgörünün eksilmediği bir hayat.
Gerekirse kırık kalemi ele alıp yazmalı yeniden hikâyeyi, usanmadan, bıkmadan, yine yeniden…
Mümkündür yeter ki istesin insan, yeter ki inansın yaşamaya, inansın yazmaya…
Tüm olumsuzluklara inat bir kardelen gibi yeniden haykırsın hayatı, yeniden dirilişi göstersin…
Yeni bir vizyonun olsun, yeniden hep yeniden umut dolu bir yaşam hikâyesi yazalım.
Geleceğe hep umutla bakalım… Yine yeni yeniden…
Sevgiyle kalın…