Haber: Mert Osman Erman
Bu değişiklik sadece 7 Ocak'ta, Rusya'nın kullandığı Julian takvimine göre Noel tarihinin değiştirilmesi değil.
Bu, ülkedeki önemli kültürel bir değişimin devamı - Moskova'nın etkisini ortadan kaldırma çabalarının sonuncusu.
Batı, Gregoryen takviminin benimsenmesi aynı zamanda Kiev'in Avrupa ile uyumlu olma çabasının bir göstergesidir.
Savaş olsun ya da olmasın, Noel her zaman gelir.
Kyiv dışındaki küçük bir kasaba olan Klavdievo-Tarasove'deki dekorasyon fabrikası, Sovyetler Birliği'nin tamamına malzeme sağlayan üç fabrikadan biriydi.
"Çok fazla insanımız vardı - artık yok," diyor Leokadia. 1978'den beri bu üretim hattında çalışıyor.
Otomatik olarak masasına sabitlenmiş bir gaz brülörü kullanarak cam süs topukları üretiyor. Soğuk, endüstriyel ortamda bu hoş bir ısı kaynağıdır. Yıllarca küçülen üretimden sonra, bu fabrika, Ukrayna'nın 2022'deki tam ölçekli istilasının hemen ardından Rus kuvvetleri bu bölgeyi bir ay boyunca işgal ettiğinde tamamen durdu.
"Tanklar sokağa girdiğinde çok korkutucuydu," diyor başka bir işçi Henya. "Dışarı çıkamadık. Hiçbir bilgiye sahip değildik, dünyadan kopmuştuk. Korkunçtu."
Ve yine de, ekip üçte biri geri dönmüş olmasına rağmen, dekorasyonlar hala yapılıyor. Küçük Noel neşesi parçaları dikkatlice inşa edilip ülke geneline gönderiliyor.
Ve Henya'nın Rus işgali altındaki Ukraynalılar için bu Noel'deki dileği nedir?
"Inanmalısın, umut etmelisin - ve kurtuluş olacak, öyle olacak."
Henya, sürecin daha sanatsal kısmında çalışıyor: o ve meslektaşları her bir süs topu üzerine özenle el ile resim yapıyor.
Hemen askeri bir tema fark edersiniz. Minyatür askerler, MIG savaş uçakları, hatta Rus tankını çeken bir Ukrayna traktörü - hepsi bir rafın üzerinde asılı duruyor, bir Noel ağacına gidecek şekilde. "Böyle bir süs topuna bakan herkesin ülkemizin zaferi için umut ettiğini düşünüyorum," diyor burada artık tipik olan meydan okuyucu bir tonla Tamila.
Ukrayna ve Rusya arasında sayısız kültürel bağ bulunmaktadır ve her zaman yan yana yaşamak zorundadırlar. Ancak birinin kimliği, diğerinin saldırganlığıyla daha da güçlenmektedir.
Bu saldırganlığı daha iyi bilen yerlerden biri, dekorasyon fabrikasından birkaç mil uzaklıktaki Bucha kasabasıdır.
Geçen yıl Rus ilerlemesi Kiev'e doğru yavaşladığında, işgalci askerler savaşın şimdiye kadar yaşanan en kötü vahşetlerinden biri olarak suçlanan 500'den fazla sivili öldürmekle suçlandı.
Bazı isimlerleri St Andrew Kilisesi'nin yanındaki gümüş bir anıta yazılmış durumda. Altın kubbe, kış güneşinde parıldadığından, çimenin yeniden büyümekte zorlandığı yerleri hâlâ görebilirsiniz.
Rusya'nın işgali sırasında burada bir toplu mezar ortaya çıktı. Ölenlerin cesetleri, çekildikten sonra çıkarılabildi.
"Maalesef dünya genelinde birçok insan için Ukrayna, Rusya'ya bağlıdır. Ve Ukrayna her zaman Rusya'nın komşusu bağlamında görülür," diyor St Andrew'in mum ışıklı kriptinde Father Andriy. "Ancak biz daha çok Avrupa'nın komşusuyuz," diyor. "Ve şimdi takvimi değiştirdik, bu Rusya'dan uzaklaşmak değil, oraya geri dönmek, bizim gerçek yerimiz."
Rusya her zaman yakında olacak, bu yüzden ona vatanına yaptığı şeyler için hiçbir zaman affedebilir mi diye soruyorum.
"Tanrı, günahkârı affeder, ancak sadece tövbe edenleri. Henüz Rusların günahları ve hataları için tövbe etmeye çalıştıklarını görmüyoruz, bu yüzden affetmekten bahsetmek için henüz çok erken olduğunu düşünüyorum."
Ukrayna için, Rus tövbesi hâlâ devam eden istilanın sona ermesiyle başlamalıdır. Bunun gerçekleştiğine dair henüz bir işaret yok.
