Belki Yeniden Doğar Yeni Şiirin Resmi…
Hayat, hiçbir şeyi hiçbir şeyin yerine koymaz. Sadece süreçler vardır, görmemiz gerekenler vakti gelince görünür ve gider. Başka şekillerde zuhur e
Vahdet denizine burdan uzanılır…
Sanatçı bu resme baktığında sen olur, ben olur, biz oluruz… Çünkü hepimizin birleştiği tek yerdir bu resim. Sanatçı o resmi parlaklaştırır, ışıldatır, yoğunlaştırır ve sana daha önce görmediğin renklerde gösterir zamanı. Sen bile inanamazsın ama biz o yolda birlikte yürümüştük der seninle. Sadece ben unutmak yerine hatırlamayı seçtim kendiliğimde. Hepsi bu, sen ve ben sonsuz karelerde… Dursun bakışlarındaki atalet, kurtulsun ışığın içindeki cesaret der… Yaşam bilincin köklerime varıncaya kadar sana emanet…
Özünde bir ışık yanmıyorsa, özün özünü görmüyorsan , evrensel bilincin yüreğinde haritası yoksa geçilmez bu resim… Geçilmez anılar… Sadece kendi gerçeğinden doğar yeni çığlıklar… Belki de yeniden doğar yeni şiirin resmi…