Daha Kaç Canımız Yanacak?
Ülkemiz artık kan ağlıyor, artık kız kardeşlerim, erkek kardeşlerim yetim kalmasın. Artık ne yüreğimiz, ne gözümüz, ne gönlümüz bunları görm
“ŞEHİTLER ÖLMEZ VATAN BÖLÜNMEZ” en çok sevdiğim cümle budur. Aslında bu abilerim öğretmenliği okudu, ama biliyoruz ki ülkemizde atanma sorunu olduğu için polisliğe gittiler. Hâlbuki analarımız ne zorluklarla o yiğitleri büyüttü, ama elin pis oğlu bir kurşuna kör körüne gitti. Ne zorluklarla okutuldu neymiş sizi rahat ettirebilmek için. Ya daha doğmayan çocuğunu görmediler, muratları gözünde kaldı. Daha baba bile diyemediler, o kelimenin tadını alamadılar. Gencecik fidanlar toprağın altında... Okuduklarını, evlendiklerini, büyüdüklerini göremediler. Kardeşçe yaşamak varken, kardeşçe bir ekmeği paylaşmak varken ne bu öfke, ne bu şiddet... Şu üç günlük dünyada neyi paylaşamıyorlar. Kelimelerle, duygularla anlatılmaz çünkü biz onu yaşadık. Sizce tesadüfen ölümler var mıdır? Artık yeter bitsin bu kan. Evet, o çocuklar büyüyecek ama baba sevgisine mahrum kalacak. Ve içlerindeki o boşluğu kimse doldurmayacak ve dolduramayacak…