ERTELEME

Hepimiz seviyoruz sevmesine ama dile getirmekten çekiniyoruz. Erteliyor en sonunda kaybediyoruz. Kaybettikten sonra da yüreğimiz de bir ukde olarak kalıyor o yara… Ne olursa olsun her koşulda insan duygusunu karşısındakine ertelemeden dile getirmeli. Bu ister anne baba olsun ister çok sevdiğimiz bir arkadaşımız, hocamız ya da sevgilimiz olsun. Ona karşı dürüst olup gerçek hislerimizi dile getirmeliyiz. Onu kaybetmeden geç kalınmadan her şeye duygularımızı yüzüne söylemeyi becermeli, bunu kendimize alışkanlık haline getirmeliyiz…
Erteleme hastalığını sevgimizin gücüyle yenmeliyiz. Yoksa hayatımız yarım kalmışlıklarla geçer. Geriye yarım kalan duygularla hep kaybetmeye mahkûm kalırız. Birini seviyorsak, ona karşı duygularımız varsa, karşılık beklemesek dahi ona açık açık söylemeli, içimiz de ki o ukdeyi silmeliyiz. Çünkü ölüm her an nefesimize yapışacak kadar yakın bize. Aniden kayıp giden yıldızlar gibi hayatımızı kaybedebilir ya da sevdiklerimizi kaybedebiliriz. Onun için ayrılık bizi bulmadan, ölüm bizi vurmadan biz kendimizi, sevdiğimizi bulmalıyız ve ona göre hayatımızı ertelemeden yaşamalıyız.