Henüz 1 yaşındayken annesi doğumda yaşama veda ediyor. Annesinin ölümünden 15 gün sonra babasını da kaybediyor Günaydın Dağ… O artık kimsesiz ve yalnız kalmıştı. Ona komşuları Hatice hanım sahip çıktı
Henüz 1 yaşındayken annesi doğumda yaşama veda ediyor. Annesinin ölümünden 15 gün sonra babasını da kaybediyor Günaydın Dağ… O artık kimsesiz ve yalnız kalmıştı. Ona komşuları Hatice hanım sahip çıktı. Öz evladı gibi bağrına bastı tam 9 yaşına kadar onun yanında kaldı. Daha sonra Devlet Koruması altına alınan Dağ, bir süre sonra kurumdan kaçtı ve sokaklarda yaşamaya başladı. Ağrı’nın zorlu kış aylarında ısınmak için park halindeki kamyonarın altında sabahladı aylarca…1950 yılında onu sokakta bulan bir Albay Günaydın Dağ’ı İstanbul Caddebostan semtine getrdi… Yıllarca Lunaparklarda ve gazinolarda çalışan 73 yaşındaki Günaydın Dağ ile yaşam hikayesini konuştuk.
ANNE VE BABANIZI KAYBETTİĞİNİZDE KAÇ YAŞINDAYDINIZ?
Ben henüz bir yaşındaydım. Annem hamileydi, doğumda karnındaki kardeşimle yaşamını yitirdi. Babam ile yalnız başımıza kalmıştık. Babam annemi çok seviyordu, o da annemin acısına dayanamamış ve annemin ölümünden 15 gün sonra hayata veda etti… Atık yalnız başına kalmıştım. Çocuk başıma yalnız ve çaresiz…(Gözleri doluyor… Dalıp gidiyor…)
9 YAŞINDA SOKAKLARDA YAŞAMAYA BAŞLAMIŞTIM
SONRA NELER OLDU ?
Ben Ağrılıyım… Komşumuz Hatice teyze vardı. (Allah rahmet eylesin) beni çaresiz ve kimsesiz görünce sahip çıkmış. 9 yaşına kadar bana bakmış. Öz evladı gibi üstüme titrerdi. Daha sonra Ağrı Çocuk Esirgeme Kurumuna verildim. Bir süre sonra oradan kaçmıştım. Sokaklarda yaşamaya başlamıştım. Karlı havalarda ısınmak için kamyon altında ahşap evlerde katıp kalkıyordum. Yine karlı bir gündü beni sokakta gören bir Albay 1950 yılında beni alıp ordu evine götürdü. Daha sonra uçağa bindirip İstanbul Caddebostan Çocuk Esirgeme Kurumu’na göndedi. 20 yaşına kadar orada yaşadım. Daha sonra askere gittim. Askerlik dönüşü Sarayburnu’nda Lunapark’ta işe başladım. O dönemler Lunaparklar çok ilgi gören eğlence yerleriydi. Başarılı çalışmalarım nedeniyle beni sevmişlerdi. Oradan Aksaray Vatan Caddesi üzerindeki lunaparka gönderildim. Buradaki dönme dolaplara baktım.
BİRÇOK ÜNLÜ İSMİN SAHNE MÜDÜRLÜĞÜNÜ YAPTIM
GAZİNO HAYATINIZ NASIL BAŞLADI?
Lunapark Gazinosu’nun sahne müdürü ölmüştü. Onun yerine beni sahne müdürü yaptılar… Gönül Yazar, Neşe Karaböcek, Behiye Aksoy burada sahne alıyordu. Onların sahne organizasyonunu ben yapıyordum. Biran kendimi sahnede bulmuştum yani. Yeni görevimi de sevmiştim açıkçası. Daha sonra İzmir Göl Gazinosu, Çakıl Gazinosu’nda Zeki Müren, Bülent Ersoy, Filiz Akın, Ajda Pekkan,, Kamil Sönmez, Cüneyt Arkın ve Hülya Avşar gibi birçok ünlü isimle çalışmaya başladım.
ZEKİ MÜREN İLE ÇALIŞMAK NASILDI?
Sanat Güneşi merhum Zeki Müren çok iyi bir insandı. Onunla çalışmak gerçekten çok büyük bir keyifti. Eli açık, mert bir insandı. Gerçi eski şarkıcıların hepsi çok değerliydi. Yanında çalışanları koruyan sıkıntılarına çözüm arayan insanlardı. Hem gerçek anlamda sanat icra eden insanlardı, hem de çalışanlarını, hayranlarını sayıp seven gerçek emekçilerdi. Sahneye takım elbise olmadan çıkmazlardı. Takım elbisesi giymeden sahneye çıkmayı hayranlarına saygısızlık olarak bilirlerdi. Yani o sahne kültürü çok başka birşeydi. O kültürün bitmesiyle sanat dünyasında birçok değerde maalesef bitti, mazi oldu gitti. Özel TV kanalları sinema başta olmak üzere birçok güzelliği öldürdü. Ben Gönül Yazar’ı çok seviyorum. Gerçekten çok iyi bir insandı. Her geldiğinde beni çağırır cebime harçlığımı sokar çay veya kahve ikram ederdi, yemek yedirirdi. Kaprisli değildi. Kalbi temiz dürüst mert bir kadındı. Emel Sayın, Nükhet Duru’da öyleydi…
52 YILDA 1 YILLIK SİGORTAM YAPILDI
KAÇ YIL LUNAPARK VE GAZİNOLARDA ÇALIŞTINIZ?
Tam olarak 52 yıl Lunapark ve Gazinolarda çalıştım. 52 yıl boyunca sadece 1 yıl sigortam yapılmış… Bu çok acı bir şey.
LUNAPARKÇI OLDUĞUM İÇİN BANA KIZ VERMEDİLER
NEDEN EVLENMEDİNİZ PEKİ?
Lunaparkta tanıştığım bir kız vardı. O beni bende onu sevmiştim. Bir süre sonra yanıma bir abimi alarak kızı istemeye gitmiştik. Ancak Lunaparkçıyım diye kızı bana vermemişlerdi. O günden sonra da hiç evlenmek istemedim. Koca bir hayat böyle geçti… (Gözleri doluyor….)
ANNEN VE BABANIN MEZARINA GİTTİNİZ Mİ HİÇ?
Sesi titriyor… Anne ve babasız büyümek gerçekten çok zordu… Askerliğimi bitirdikten hemen sonra doğduğum köye gittim. Tek isteğim annem ve babamın mezarını bulmaktı. Bulamadım… Akrabalarımı sordum kimse tanımadı…(Ağlamaya başlıyor…) yani annem ve babamın ne mezarını bulabildim ne de bir fotoğraflarını… Umut ile gittiğim köyümde hüsrana uğramıştım. Beni 9 yaşına kadar büyüten Hatice teyzeyi sordum. O annem ve babamı tanırdı. Onun da öldüğünü öğrenince iyice yıkılmıştım. Neyse ki Hatice teyzenin mezarını ziyaret edebilmiştim.
NE ZAMANDAN BERİDİR DARÜLACEZE’DE YAŞIYORSUNUZ?
2010 yılında tansiyondan dolayı beyin kanaması geçirmiştim. Bir süre hastanede tedavi gördüm. Taburcu olacaktım gidecek yerim yoktu. Beni Darülaceze’ye yerleştirdiler. Yıllardan beridir burada yaşamımı idame diyorum. Allah Devletmize zeval vermesin. Sıcak yerde, kimseye minnet etmeden yaşayıp gidiyorum.
ESKİ DOSTLARINIZ ARAYIP SORUYOR MU SİZİ?
Yok maalesef… Birçok arkadaşım hayatta değil… Yaşayanlar da arayıp sormadı. Gerçi benim burada yaşadığımı bilen yok. Bazen şimdi yerlerinde yeller esen çalıştığım eski mekanlara gidiyorum. Oraları görünce çok üzülüyorum. O muhteşem Gazinoların yerlerine otopark, Lunaparkların yerine binalar dikilmiş. Çok üzülüyorum. O günleri çok çok özlüyorum. Gittiğim o semtlerde bazen eski dostlarımla karşılaşıyorum. Onlarla eski günleri yad ediyoruz. Eskiden herşey çok güzeldi. İnsanlar mert ve dürüsttü. Bu sosyal medya hayatımızı çaldı götürdü. Ne eski bayramlar var, ne de eski Ramazanlar ve eğlenceler.
