Haber: Damla Oya Erman
Fransız monarkların ardı ardına verdiği antisemitik emirlerin bir sonucu olan bu emir, monarşinin sona ermesinden sonra da varlığını sürdürdü ve Fransız nüfusunun Yahudi olarak tanımlayan küçük bir yüzdesinin en önemli katkı faktörlerinden biri olarak kalmaya devam etmektedir.
Çoğu Avrupa ulusu gibi, Fransa da antik çağlardan beri Yahudilere ev sahipliği yapmıştır. Ancak diğer Avrupa ülkelerinde olduğu gibi, Fransa'daki Yahudiler sık sık ayrımcılık ve zulme maruz kalmıştır. Fransız Yahudileri, dini metinlerinin yakılması, Yahudilere yönelik ayrımcı vergiler ve diğer mali politikalar, Kara Veba için başkalarına suçlanmaları, ve Fransa'dan sürülmelerine yönelik önceki birçok girişim gibi zulümlere maruz kalmıştır.
Fransa'daki çeşitli şehirler, 13. ve 14. yüzyıllar boyunca bağımsız olarak Yahudileri sürmüşlerdir. 1306'da ülkeden resmen sürülmüşler ve toprakları hükümet tarafından ellerinden alınmıştı, ancak 1315'te geri çağrılmışlar ve geri dönmeleri için ayrıcalık ödemek zorunda bırakılmışlardı. 1315'te belirlenen kurallara göre, Yahudilere dinlerini kamusal olarak tartışmamaları, kendilerini tanıtan bir rozet takmaları ve sıklıkla Yahudilere yöneltilen ırkçı sterotiplere dayalı olarak faizcilik yapmamaları emredilmişti.
Bir süre boyunca, Taç vergi ödeyen Yahudileri topraklarında bulundurmaktan memnun olsa da, 1394'te Charles VI aniden tekrar ayrılmalarını talep etti. Fransa'daki Yahudilere, Fransız topraklarından ayrılmadan önce malvarlıklarını satma fırsatı verildi. Fransa'da Yahudi nüfusu, Alsas ve Loren'e şiddet ve ayrımcılıktan kaçan Doğu'dan gelen Yahudilerin 1700'lerde gelmeye başlamasıyla tekrar büyümedi.
Devrimin öncesinde Fransa'da yaklaşık olarak 40 bin Yahudi bulunmaktaydı. 1789'dan sonraki karmaşık yıllar boyunca, yeni "aydınlanmış" hükümetler Yahudilerin Fransa'da yaşama haklarını yavaş yavaş geri verdi, ancak hala ayrımcılığa maruz kaldılar ve Nazi işgali sırasında sayıları daha da azaldı. Bugün Fransa'nın yaklaşık olarak yüzde biri Yahudi kökenlidir.