Yeni şeyler katar ömrümün bir günü,
İçimizde yarım kalmışlıklara…Hayatın özünü benimseyememiş gibiyiz bazen..
Herkes farklı hayatta.. Kimileri yaşar gider hayatı, kimileri sever yaşar hayatı…Ne kadar çok şey var oysa ömür masasında..
Duygularımız, alkışladığında gönlümüzü yeniden dediğinde.
Haydi! ‘Yeniden’ dercesine akarken sana hayat,
İç çekişlerinin ardından Hayatın özünü tam anlamıyla kavrayamamış olduğumuzu düşündüğümüz anlar vardır.
‘Hayatın Özü nedir?’ diye sorsak hepimiz farklı cevaplar veririz.
Sağlık, huzur, metanet, hoşgörü, sabır….
Her biri öz değerlerimizin başında geliyor. Aslında birçok şey ellerimizin arasından kayıp giderken farkında olmuyoruz. Duygularımızı iyi sahiplenebilme konusunda biraz yetersizlik mi var acaba içimizde?
Olduğumuz yerden mutlu olmuyoruz, kazandıklarımız bi yere kadar mutlu ediyor yine olmayanın peşine düşüyoruz..
Amaçlarımız doğrultusunda ilerlerken, çetin kayalar çıkabiliyor önümüze.
İşte orada geri dönmek ya da yön değiştirmek yerine, kayaları aşmayı denemek lazım değil mi?
İnsan, mücadelesi ölçüsünde ödüllendirilir. İsteklerimize kavuşabilmek,ne kadar istediğimiz ve isteğimiz yönünde ne derece savaştığımızla ölçülür.
Gönlümüzden bakmayı deneyelim dünyaya, akan yaşama….
