Haber: Mert Osman Erman
Bugünün gelenleri - yaklaşık 150 kişi - yerel gönüllüler tarafından yönetilen Oulx şehrindeki geçici bir kampta bulunuyorlar. Gönüllüler, göçmenlere dayanmalarına yardımcı olmak için bağışlanmış montlar dağıtıyorlar, zorlu yolculuklarına dayanmalarına yardımcı olmak için.
Çünkü burada bile, Afrika ve Orta Doğu'dan İtalya'ya ulaştıktan sonra, bu gruplar çoğunlukla genç erkekler Fransa ve ötesine gitmek istiyorlar. Bu yıl İtalya'ya giren göçmen sayısı 2021'in aynı dönemine göre neredeyse iki katına çıktı, bunun nedeni Güney İtalya'nın Lampedusa adasına botla gelen göçmenlerin artışıydı.
Fransa sınırına seyahat edenlerin sayısı son birkaç ayda iki katına çıktı. Ancak Fransa yetkilileri kağıtsız göçmenleri tutukluyor ve geri itiyor, İtalya ile sınırında kontrolleri yeniden getirerek Schengen serbest dolaşım düzenlemelerinin bazı bölümlerini askıya alıyor.
Avrupa Adalet Divanı son zamanlarda geri itmelerin AB hukukunu ihlal ettiğini ve gözaltına alınan göçmenlerin resmi bir geri dönüş kararına tabi tutulması gerektiğini ve zorla çıkarmanın sadece "son çare" olması gerektiğini açıkladı.
Fransa'ya yolculuk yapmaya çalışanlardan biri, Nijerya'dan gelen Omar'dır, o, Lampedusa'ya Akdeniz'in tehlikeli yolculuğunu yapmak için insan kaçakçılarına 800 dolar karşılığında ödeme yapmadan önce Libya'da aylarca zaman geçirdi.
Oradan, İtalya'da başka iki kampa taşındıktan sonra, kendi iddiasına göre çıkmayı başardı ve Fransız sınırına yürümek için yola çıktı. Şimdi amacı İngiltere'ye ulaşmak. "Sadece iyi bir hayat yaşamak ve orada okumak istiyorum," diyor bana, denizdeki bir yaralanmadan dolayı bandajlı ayağı.
Fransa veya İngiltere'de sığınma başvurusu reddedilen ekonomik göçmenlerin resimlerini gördüğünü veya hikayelerini duyduğunu sorduğumda, evet dedi, ama aynı kaderi paylaşsa bile tekrar deneyeceğini söylüyor.
"Eğer Nijerya'ya geri dönmek zorunda kalırsam, ebeveynlerim çok üzülür, çünkü onların hayalleri gerçek olmaz," diyor.
Bazıları erken başarısız olur. İtalyan polis aracının, geçişi yapmadan önce yakalanan bir Mısırlı göçmeni geçici kampa geri getirdiğini izliyoruz.
Ancak sınırın bu tarafındaki kontroller nadir görülür, gönüllü Elena bana birkaç aydır sadece iki veya üç kez gördüğünü söylüyor.
İtalyan polisinin göz yumduğunu mu soruyorum?
"Bizim burada ne yaptığımızı tam olarak biliyorlar, bu insanların burada ne için olduğunu tam olarak biliyorlar, bu yüzden bir şekilde bir oyun gibi," diyor. "Biliyorlar, ama bilmiyormuş gibi yapıyorlar." Bu çalışmanın yasa dışı göçü teşvik etmek olarak görülen birçok kişi olduğunu söylüyorum. Geçen hafta İtalya Başbakanı Giorgia Meloni, İtalya çevresinde göçmenlere yardım eden STK'ları finanse eden Almanya hükümetine tepki göstererek onları "bir çekim faktörü" olarak kınadı.
"Umrumda değil," diyor Elena. "Eğer yardıma ihtiyacı olan birini görüyorsanız ve dağlardaki riskleri biliyorsanız, insanları böyle yürümelerine izin verebilir misiniz? Bu, tüm Avrupa'nın sorumluluğudur."
Kısa bir otobüs yolculuğundan sonra göçmenler sınırı ulaşırlar. Ancak polisten korktukları için çoğu resmi geçişe çıkan yolu kullanmaktan kaçınırlar. Bunun yerine, ormanda dağılırlar, gözetleyen gözlerden uzak, dağları geçmeye çalışırken. Sis içinde ve sıcaklık hızla düşerken, tehlikeli kayalık yollar zaten birkaç kişinin hayatına mal olmuştur.
Diğerleri, Nice'e yakın olan İtalya kıyı şehri Ventimiglia'da, güneyde dört saatlik bir sürüş mesafesinde alternatif yollar ararlar.
Burada göçmenler istasyonda kamp yaparlar ve sınırı geçen bir trenle şanslarını denerler. Ancak Fransa'nın kontrolleri sıkıdır; İtalya'dan gelen her treni durduran Fransız polisine eşlik ediyoruz, yolcuların kimlik belgelerini ve hatta kaçak yolcuları kontrol ediyorlar.
Bir vagonun içinde, kimlik belgesi olmayan birkaç Afrikalı tespit edilir, İtalya'ya geri gönderilmek üzere sınırın karşısına çıkarılırlar ve muhtemelen tekrar denemeye çalışacaklardır.
Mülteci gelişinin hızla artması, Ventimiglia'nın far-right Lega partisinden belediye başkanı Flavio di Muro'yu öfkelendiriyor. Bu sınırda Schengen serbest dolaşım bölgesini askıya alan Fransa'yı eleştiriyor, bu da kontrolleri ve geri itmeleri kolaylaştırdı.
"AB çalışmıyor," diye yakınıyor. "Her ülke kendi göç sınırlarını belirliyor ve İtalya yükü tek başına taşımalı. Mezarlığa silahlı nöbetçiler koydum çünkü göçmenler mezarların üzerine tükürüyor, idrarını yapıyor ve banyoları tahrip ediyor," diye iddia ediyor.
"Sınıra kuzeyin Lampedusa'sı olabiliriz."
Alplerin sınırında Claviere, sonbahar ilerledikçe sıcaklık hızla düşüyor. Geceleri göçmen grupları kilisenin sığınağının altında bir araya gelir, bazıları görünmeyen dağları geçme girişimlerini beklerken saatleri geçirmeye yardımcı olacak bir ateş yakarlar.
Kızılhaç çalışanları yiyecek ve su dağıtmaya gelir - bana donma tehlikesi geçiren göçmenlerin parmaklarının kesilmesi gerekenleri bulduklarını söylüyorlar.
Alplerin ormanları ve Ventimiglia'nın demiryolları arasında Avrupa'da yeni bir sıkışıklık ortaya çıkıyor. Ve ne yaparlarsa yapsınlar, umutsuzların kararlılığının bastırılması imkansız gibi görünüyor.
AA
