Açlık bence böyle yazıldığı kadar kolay bir kelime değil. Milyonlarca kişi açlıkla savaşıyor, ama biz bunun farkında değiliz. Çünkü televizyon

Açlık bence böyle yazıldığı kadar kolay bir kelime değil. Milyonlarca kişi açlıkla savaşıyor, ama biz bunun farkında değiliz. Çünkü televizyonlarda o kadar yemek programı yapılıyor ki... Kim aç, kim susuz bilmiyoruz; yalan söylemeyelim, bilmekte istemiyoruz. Herkes bir yemek programı yapmış gidiyor ama nereye gittiği belli, herkes kendi cebini düşünür kimse kimsenin karnını düşünmez... Karnı tok olan, yemeğe eleştiri yapar çünkü tuzu kuru öyle değil mi? Ama ya diğeri? Sesini çıkarmadan o yüzündeki sıcak masumiyetiyle sadece izlemekle yetinir. Yetinmesin, avazı çıktığı kadar bağırsın hadsizlere! Desin ki; siz kim oluyorsunuz da Rabbimin verdiği nimetlerini eleştiriyorsunuz. ( Not: kimileri eleştirmiyor onlara saygı duyarız) Yüce kitabımızda da bir ayette şöyle buyrulmaktadır; “Yiyiniz, içiniz ama israf etmeyiniz.” Ama biz ne yapıyoruz yiyoruz, içiyoruz ve israf ediyoruz. Bunu yapmayalım çünkü bir gün gelecek bunun hesabını veremeyeceğiz. Bizler yemek yerken aç olanları da düşünelim. İnsanlar yemeğe öyle bir saldırıyorlar ki... Sanki savaşa gideceklermiş gibi…
Peygamber efendimiz acıktığı zaman yermiş ve karnı doymadan da kalkarmış, biz ise (Affedersiniz! Özür dileyerek yazıyorum) hayvanca yiyoruz. Bunu yapmayalım aç olan kardeşlerimizi yemek yemeden önce bir kez daha düşünelim.