Haber: Damla Oya Erman
Araştırmayı yürüten bilim insanları, İspanya'nın Autonomous Üniversitesi ve Alcalá Üniversitesi'nden geliyor.
Radyokarbon analizi, bu 22 dokuma sandaletin tam 6.000 yıl öncesine ait olduğunu gösterdi. Ancak bu antik ayakkabılar ilk olarak 1857 yılında güney İspanya'da bulunan bir mağarada madenciler tarafından keşfedildi. Daha önce yapılan tarihlemeler, bu ayakkabıların şimdi bulunan tarihten yaklaşık olarak 1.000 yıl daha genç olduğunu düşündürüyordu.
Araştırmacılar, mağaranın içindeki son derece kuru koşulların, dayanıksız malzemelerin muhafaza edilmesi için mükemmel bir ortam sunduğunu belirtiyorlar. Bu koşullar, tarih öncesi bir gömü alanını korumak için idealdi ve burada kısmen mumyalanmış cesetler, sepetler, ahşap araçlar, sandaletler ve diğer ürünlerle birlikte bulundu.
Sandaletler, çimenler ve diğer doğal liflerin yanı sıra deri, kireç ve ramie lifi gibi malzemeler kullanılarak yapılmıştı. Araştırma, İspanyol arkeolog Manuel de Góngora y Martínez'in 1867'deki ziyareti sırasında geriye kalan artefaktları topladığını ve bunları Madrid ve Granada'daki müzelere teslim ettiğini gösteriyor. Bu müzelerde araştırmacılar tarafından incelenmeye devam edildi.
Sandaletlerin bazıları kullanıldığını gösteren açık işaretlere sahipti, bazıları ise hiç giyilmemiş gibi görünüyordu. Bu durum, bazı insanların gömüleri için özel olarak giysiler yaptırdığını düşündürüyor.
Çalışma, ayrıca koleksiyonda bulunan sepetler ve diğer ahşap nesneleri de inceledi. Bu nesneler, "Erken-Orta Holosen dönemlerindeki Avrupa nüfuslarının karmaşıklığını açığa çıkarıcı bir bakış açısı sunuyor" ve çoğu zaman dayanıklı nesneler yerine sepet gibi dayanıksız nesnelerle ilgili bilgi sahibi olunduğunu belirtiyor.
Ayrıca, bu nesnelerin mağaraya iki farklı zaman diliminde bırakıldığını da ortaya koydu. İlk dönem, Erken Holosen avcı-toplayıcı topluluklarına dayanırken, ikinci dönem Orta Holosen çiftçileriyle ilişkilendirildi.
Bu keşifler, Avrupa'nın tarih öncesi topluluklarının beceri ve bilgi seviyeleri hakkında yeni perspektifler sunuyor ve geçmiş toplumların karmaşıklığının sadece dayanıklı nesnelerle değil, dayanıksız nesnelerle de ölçüldüğünü gösteriyor.
