İSTANBUL- Hayata Destek, düzenlediği Ebeveyn Güçlendirme Oturumları ile ebeveynliğin sadece annelik olmadığını, babaların da ebeveyn olduklarını vurguluyor. Babalara kendilerini ifade edecekleri alanı açıyor; yaşadıklarının duyulmasına fırsat veriyor ve neye ihtiyaç duydukları sorusuna aldıkları cevaplarla güçlenmelerine aracı oluyor. Farkındalık yaratmayı hedefledikleri oturumlarda babaların çocuklarının nasıl bir tutumla yetiştirdiklerini konuşarak hem babaların hem de çocukların hayatlarına dokunuyor. Babaların çocuklarıyla karşılıklı ve yakın ilişki kurmalarının, çocuklarına ayırdıkları zamanın, şiddetin her türünden uzak kalmalarının önemine dikkat çekiyor.
Bu sene, Adıyaman’ın Kayaönü mahallesinde yaşayan Erdal’ın ilk Babalar Günü. Oğlu Poyraz 1 yaşına yeni girdi. Erdal, eşi ve oğlunun yaşadıkları ev, depremde çok fazla hasar görmemiş fakat merkeze görece uzak bulunan köye ilk dönemde neredeyse hiç destek gelmemiş. Bir hafta öncesine kadar şebeke suyunun akmadığı mahalledeki hayatın zorluğu, sadece bireylerin ruh hâllerini değil, ilişkilerini de etkiliyor. Su tankları aracılığıyla mahallenin suya erişimini kolaylaştıran Hayata Destek, hijyen ve mutfak eşyası gibi ihtiyaçların dağıtımıyla da hayat koşullarını iyileştirmeye çalışıyor. Dernek ayrıca mobil ruh sağlığı uzman ekipleriyle, çocuklarla psikososyal destek etkinlikleri yapıyor; yetişkinlerle afet sonrası güçlenme çalışmaları yürütüyor. Erdal, derneğin psiko-eğitimlerinin etkisini şöyle anlatıyor: “Her an deprem olacak korkusuyla yaşıyorum, deprem mi oluyor diye sürekli avizeye bakıyorum. Burada her aileden kayıpları olanlar var. Oturumlarda herkesin bunu yaşadığını ve yalnız olmadığımı anladım. Oğlum ara ara geceleri ağlayarak uyanıyor. Onunla ben ilgileniyorum. Göğsüme yatıyor, üstümde yuvarlanıyor, sevimli şeyler yapıyor. Fark ediyorum ki, ben ne kadar iyiysem, o da o kadar iyi hissediyor.”
Kahramanmaraş’tan 53 yaşındaki Mahir de depremden etkilenenlerden: “Depremden sonra çocuklarıma hem anne hem baba oldum. En küçük çocuğumu ben yıkıyorum, altını ben değiştiriyorum, tüm çocuklarımın her ihtiyacını karşılamaya çalışıyorum. Temizlik, toplarlama gibi kaybettiğim eşimin yaptığı her işi ben yapıyorum. Ama yemeği beceremiyorum, kızım da bacağını kaybettiği için yardımcı olamıyor, komşumuzdan destek almak durumunda kalıyorum. Bir baba olarak çocuklarımın annesiz büyüyeceğini bilmek çok zor. Bu yüzden ben bir baba olarak çocuklarım için elimden ne gelirse yapacağım.”
HABER: METE YILMAZ
