Hayatı gösteren ışık saçan,

    Pırlantadır her kitap.

    İnsanın aklı selimine eder hitap.

    Der ey kendini;

    Lüzumsuz, gereksiz şeylerle

    Telef eden insan!

    Artık gelerek kendine,

    İnsaf insaf diyerek,

    Hakkı bil, Hakkı gör.

    Olarak Hakk’ta fani.

    Gelmeden ölüm âni.

    Titre de kendine gel gayri.

    Bul ilelebet hayrı.

                    x

  “Her insan mutlu olamaz.

    Çünkü gereğinden fazla özler dünü,

    Hak ettiğinden fazla düşünür yarını,

    Ve hiç hak etmediği kadar bilinçsizce yaşar bugünü.

    Her insan mutlu olamaz.

    Çünkü gereğinden fazla özler hayatından çıkanları,

    Hak ettiğinden daha büyük umutla bekler hayatına girenleri

    Ve asla göremez yanı başındakileri.” (Lev Nikolayeviç Tolstoy)

                    x

    Oysa ne dün, ne yarın;

    Ânı yaşa ve arın.

    Dün yok, yarın meçhul;

    Günü gün ettiğin zaman,

    Olursun gerçek bir kul.

    Dün, dünde kaldı cancağızım!

    Yarın gelir mi, hiç bilinmez kuzum!

    Bugün ise elinde, bil kıymetini.

    Yoksa zaman yer bitirir, hâl biletini.

                    x 

    Çünkü “Dem bu demdir, dem bu dem! Dem bu demdir dem bu dem!”

    (Şehbenderzade Filibeli Ahmed Hilmi)

                    x

   “Sevmek ağlamaklı gözlerin tek sevinci

     Sevmek tarlada başak, denizde inci

     Sevmek insanın delişmen düşü

     Sevmek doğanın savruk gülüşü

                    Sevmek kalbimizin somun ekmeği

                    Sevmek döğmekten çok daha iyi

                    Ve sevmek kavganın bitişi

                    Sevmek sevmeyi bilenlerin işi...”

                    (Uzm. Dr. Kenan Taştan)