Neresinde kırıldım hayatın, neresinde kaybettim ümitlerimi…Bir zifiri karanlık, bir zindan yalnızlığı şimdi. Sensizlikte kendimi bulduğumu düşü
Neresinde kırıldım hayatın, neresinde kaybettim ümitlerimi…Bir zifiri karanlık, bir zindan yalnızlığı şimdi. Sensizlikte kendimi bulduğumu düşünürken sadece kayboluyordum aslında. Sensizliğin, senden kalanların ve giderken götürdüğün parçaların eksikliği karanlığımda kayboluşummuş meğer…Yaşattığım kadar sevdim yada sevdiğim kadar yaşattım seni. Karanlığın, kayboluşun yaşandığı kalbimde anılarım kaldı şimdi, seninle ve sensizliğimle. Biliyorum artık hiçbir yol sana çıkmayacak, seni sakladığım yere ulaşamaz oldum, sensizlikte kayboldum ben. Şimdi gözyaşlarımda kahkaha, sesimde sessizlik, acılarımda yorgunluğumsun. Artık yoksun; anılar yabancı, zaman çaresiz, sönen bir ömrün gözyaşları ile yazılan hikayesin sonu gelmeyen.
Bırak gözlerin gözlerimde kalsın olur mu. Sesin kulaklarımı çınlatsın arada ve hissettirsin sendeki beni. Yaram kapanmasın asla, kanasın zaman zaman ve hep bende kalmalısın. Gitme sevdiğim ,gitme ki ben kalabileyim bendeki senle, gözyaşımda kahkaham ol, her damlası sana aksın, acıların yorsun beni ama sensizlik yok etmesin asla.
Gidemediğim tüm yolları açık bırak benim için, yollar sana çıksın yine, hiç gelmesemde. Gözyaşlarıma tutsak olayım, biz eksik kalalım son nefeste bile. Hayalleri toparlayalım parça parça ve imkansızın olayım yeniden, hiç TAMAMLANMAYAN….
