Sevginin gücü tartışılmaz bir gerçek. Sevgi varsa aşılamayacak durum da yok üstesinden gelinemeyecek şey de.
Sevginin adaletle de bir alakası olması lazım nasıl ki her şeyde ölçülü olmak gerekirse sevgide de ölçüyü tutturmak lazım.
Bir şeyi sevdiğiniz zaman zarar vermemek de gerekir. İyi olmak sevgiyle başladı belki de. Kim bilir...
Sevgisiz insan huzursuz, zarar verici ve geçimsiz olur sanıyoruz. Böyle değilse durum bir bilene danışmak gerekir zaten.
Öyle bir gücü var ki sevmenin ve sevilmenin; en hırçın dalgaları bile dize getirir özellikte.
Bir yerde bir kötülük görünce “Hiç şiir okumamış gibi kötüsünüz. Bir köpeğin başını hiç okşamamış, hiç bayram şekeri dağıtmamış, çocukla çocuk olmamış gibi kötüsünüz!” dizelerini hatırlatmadan geçemiyoruz.
Aslında her şey sevmekle başlar; güven, adalet, koruyuculuk vs. gibi.
Zaten sevgisiz insan ne kadar yaşayabilir ki kötülüklerle; kalbinde iyilik taşımayanlar fazla dayanamazlar bence.
İnsanlar her zaman bekler; özveriyi, özgüveni ve güven duymayı. Bütün bunlar da önce kendini sonra diğerlerini sevmekle başlar.
Belki de katlanma derecemizi arttırır; hayata, insanlara ve her şeye katlanmak için bir parça sevgi taşımak gerekir.
İçinde sevgisizlik olan ve sevginin, sevmenin, sevilmenin ne olduğunu bilmeyen insanlara bakın; toplumun huzursuzluk kaynağı olurlar ekseriyetle.
O yüzdendir ki sevginin gücü tartışılmaz. “Sevmiyorsan bile saygı duy,” değil; “sevmeye çalış,” demek gerekir.
