Bizim çocukluğumuz bir başkaydı… Siyah önlük ve beyaz yakalı, büyüklerimizin "şimdiki çocuklar çok şansl!" dediği çocuklardık. Ya okuldaydık ya sokakta. Olabildiğince özgür. Akşam olup hava kararana, anneler yemeğe çağırana kadar, kan ter içinde sokakta oynanırdık. Televizyon yok, cep telefonu yok, ve biz çok mutluyduk. Hem de çok…
Çocukluğumuza değişik renklerde pırıl pırıl yanan misketlerimiz (bilye) vardı. En sevdiğimiz oyun. Kuyuya bilyeyi atmaya çalışarak ya da karşımızdakinin bilyesine vurarak onun bilyesini üterdik. Senin sniper olarak bildiğin keskin nişancılar bizdik. Gez-göz-arpacık böyle öğrendik. Mantar tabancamız vardı, kovboyculuk oynardık. Çember çevirme oyunumuz vardı. Kalın telden yapılmış, eski bisiklet tekeri, yuvarlak ne bulursak, bir düz demir parçasıyla hızlı adımlarla çevirerek yarışırdık.
Biz çocuklar topaç çevirirdik. İpi düzgünce etrafına sarıp kendi gücümüzle çevirdiğimiz topaçlarımızın hangisinin daha uzun süre döneceğine iddiaya girerdik. Çelik çomak oyununu unutmak mümkün mü. Ağaç dallarını çakıyla düzelterek uzun (çelik), kısa (çomak) yapardık. Çelikle çomağa vurarak (havada ya da yerde) en uzağa atmaya çalışırdık.
Ağaç dallarından ya da tahtalardan kılıçlar yapardık. Değnekten, dıgıdık dıgıdık koşturduğumuz atlarımız vardı. Birbirimizin üzerinden atlayarak oynadığımız birdirbir ve uzuneşek oyunu oldukça eğlenceliydi. Sapanla kuş avlardık. Sakızlardan çıkan futbolcu ve artist fotoğraflarından da koleksiyonumuz vardı. Koleksiyonu artırmak için oyun oynardık. Duvardan yere doğru fotoları bırakırdık. Fotoğrafı bir resmin üzerine getiren yerdekilerin hepsine sahip olurdu…
Tabii top oyunları olmazsa olmazdı. Tek kale futbol oynardık. Yakar top oynardık. Hedefteki takım oyuncularına hızlı bir şekilde top atılırdı. Vurursan rakip oyun dışı kalır, vuramazsan veya rakip topu tutarsa atan oyun dışıydı. İstop isimli bir oyunumuz vardı. Bir daire içerisine toplanır herkes, ebe olan topu havaya atar ve bir isim söyler, diğerleri oradan uzaklaşır. İsmi söylenen kişi topu tuttuğu anda istop der ve herkes olduğu yerde kalır. Topu en yakınındaki kişiye atıp vurması gerekir.
Dönemimizde Tarkan, Teksas, Tomix ve çocuk dergileri vardı. Boş zamanlarımızda onları okurduj. Kendimizi o çizgi film kahramanları gibi görürdük.Hatta arkadaşlarımızla toplanır, o hikayenin birer kahramanı olurdu.
En sevdiğimiz oyunlardan olan saklambaç. Akşam yemeğinden sonra, hava kararınca, kızlı oğlanlı kalabalık bir grup olarak oynadığımız ve ilk fingirdeştiğimiz anlar unutulmaz. Çoğunlukla kızların oynadığı ip atlama oyununa, kızlara hava atmak için bazen dahil olurduk. İp havadayken koşarak ipin altına girer zıplamaya başlardık. Diğer bir kız oyunu seksek’ti. Toprağa dikdörtgen çizer, bunu da 5/6’ya bölerdik. Tek ayak üzerinde çizgiye değmeden diğer kareye taşı sektirmeye çalışırdık. Lastik ayakkabılarla okula giderdik, bel ki bilgisayarımız, cep telefonumuz yoktu ama çok mutluyduk…
